das Nirgendwo-Land

was die vergangenen Jahrhunderte als Utopie bezeichnet haben, ist verblichen; wir leben als Bürger der technischen Welt in einer Zeit, in der die Phantasie der Wirklichkeit nicht mehr nachkommt und deshalb die Kraft zum verwandelnden Vorgriff verloren hat. Die früheren Utopien wirken heute nicht nur in ihren Inhalt, sondern in ihrer Form wie verwelkte Rosen – sie haben den wehmütigen Reiz von Reminiszenzen an eine gute alte Zeit, in der man noch glauben durfte, daß Träume die Welt verändern können. Die Utopisten sind aus Revolutionären zu liebenswerten Romantikern geworden. Die Utopie ist, wie etwa bei Ernst Boch, ihre blaue Blume.

Georg Picht 1967, Prognose Utopie Planung. Die Situation des Menschen in der Zukunft der technischen Welt. Stuttgart: Klett.

„Κι όμως, τη μέρα του θανάτου μου θ’ αποκοιμηθώ μέσα στο άρωμα του υακίνθου, που μοσκοβολούν τα μάγουλά σου“

HANS MEYBODEN, Stillleben mit Hyazinthe, 1934.

Ο μαύρος άγγελος: Μίκα Βαλτάρι ; μετάφραση Γιάννη Λάμψα

Τα καθ‘ Ηρώ και Λέανδρον

Πές μου το λύχνο, δέσποινα, που είδε κρυφές αγάπες

της νύχτας τον κολυμπητή, που για γαμπρός πρυμίζει

για γάμο πες το σκοτεινό, που δεν είδ‘ η Αυγούλα,

και τη Σηστό, που της Ηρώς ενυχτογίνη ο γάμος.

Να κολυμπάει το Λέανδρον ακούω και μαζί του

το λύχνο τα μηνύματα να λέει της Αφροδίτης,

τον καλεστή και στολιστή της νυχτοπαντρεμένης

το λύχνο, τ‘ αναγάλλιασμα των δυών αγαπημένων.

Για τα νυχτέρια του έπρεπε μες στ‘ άστρα να τον πάρει

ο άγιος θεός και να τον πει „τ‘ αστέρι των ερώτων“

τι στης αγάπης τους καημούς κι αυτός σύντροφος ήταν

και φύλαξε το μυστικό του γάμου του ακοιμήτου

προτού φυσήξει ο άνεμος την άπονη πνοή του.

Evelyn De Morgan: Hero Awaiting The Return of Leander , 1885

Κόρη, για την αγάπη σου περνώ και τ‘ άγριο κύμα,

κι αν κοχλακίζει απο φωτιά κι αν αναξίδευτό ‚ναι

φτάνει κοντά σου να’ρχομαι, να σε σφιχταγκαλιάζω,

κι ούτε φουρτούνα ούτε βοήν της θάλασσας τρομάζω.

Μουσαίος, μετ. Σίμος Μενάρδος 

but my rude pen

Can hardly blazen forth the loves of men,

Much less of powerful Gods: let it suffice

That my slack muse sings of Leander’s eyes,

Those Orient cheeks and lips, exceeding his

That lept into the water for a kiss

Christopher Marlowe. Hero and Leander, 1819

Quid iuvenis, magnum cui versat in ossibus ignem Durus amor?

Was ist mit dem Jüngling, dem die leiderprobte Liebe großes Feuer in die Knochen legt? Er durchschwimmt spät in stockdunkler Nacht die durch reißenden Sturm aufgewühlte Flut; über diesem donnert das riesige Tor des Himmels, und das gegen die Klippen gepeitschte Meer hallt wider.
Vergil, Georgica 3